Mijn grootste blunder

oxzaalzuur druppelen

Een tijdje terug werd me op een terugkomdag van de bijenvereniging gevraagd te vertellen over mijn grootste blunder. Op dat moment kon ik in alle eerlijkheid zeggen, die heb ik volgens mijn nog niet gemaakt. Niet wetende dat daar verandering in zou komen. Via de vereniging zou ik oxaalzuur aangemengd met suikerwater krijgen ( kopen) voor mijn twee bijenvolkjes, dit zou op 3 januari gebeuren. De temperatuur was aan de hoge kant. Kijkend naar de weersvoorspelling zou daar verandering in komen. Ik besloot het een week uit te stellen. Pech voor mij werd ik samen met mijn man door de griep geveld. Buiten was een koude en gure wind, de temperatuur was een paar graden onder nul. In mijn hoofd maalde de gedachte, het is nu koud, ik moet oxaalzuur druppelen. Met de gedachte dat je nooit kunt voorspellen hoe lang het weer zo zou blijven, besloot ik dat dit toch de ideale omstandigheden waren om oxaalzuur te druppelen. Ik had niet de indruk dat er veel varroa in mijn kasten aanwezig was. Daar ik er de laatste tijd niet veel in gekeken had, zei dit niets. Net een beetje op het been, maar nog lang niet in orde, zouden we dat klusje dus even snel gaan klaren. De bijen zouden op een tros zijn, dus een kap hadden we niet op. Het volk op één kast zag er prima uit. De tros bevond zich er bovenin de kast. Het leek of ze weinig ruimte hadden, de ramen leken ver uitgebouwd. Mogelijk hadden ze aan het einde van de winter toch nog veel voeding binnengehaald. In de kast zijn nog twee sluitblokken aanwezig, deze moet ik maar snel voor de bijen weer op pad gaan voor niet stuifmeel, vervangen voor twee ramen met raat. Ik druppelde er 30ml oxaalzuuroplossing over heen, netjes zoals me dit verteld was, over de bezette straatjes heen. Hierna het deksel weer op de kast gelegd. Tot nu toe ging alles goed. Vervolgens richtte ik mijn aandacht op het andere volk, dat op twee broedkamers zat.

de tros met weining ruimte

Net voor we naar de tuin gingen, had ik als reminder, nog even op bijen Wur gekeken bij de werkwijze van oxaalzuur druppelen. Daar stond geschreven bij een volk op twee bakken moet ook de bezette ramen onderin de kast bedruppeld worden. Vaag ging er door mijn hoofd, hoe doe je dat dan, trek je de tros dan niet doormidden? Gevolgd door de gedachte, het zal wel. Maar veel tijd om na te denken gaf ik me niet en daar ging ik de fout in. Als er iets is, wat je als bijenhouder vooral niet moet doen, dan is het: snel even iets doen en jezelf niet te tijd geven iets nogmaals te overdenken. Ik geef achteraf mijn zieke hoofd de schuld.
Staande voor het volk op twee kamers besloot ik de bovenste kamer er eerst af te halen, de onderste kamer te druppelen, bovenste kamer teug te plaatsen en deze daarna eveneens te druppelen.
Althans dit was het plan. Ik haalde de bovenste kamer eraf, en tot mijn verbazing vlogen de bijen toen in de rondte. Dit was niet de bedoeling. Moesten deze bijen niet op een tros hangen? Daar ik het geen goed plan vond als de bijen met deze kou alle kanten op zouden vliegen, mijn man en ik beiden geen beschermende kap op hadden en zeker niet gestoken wilden worden, wist ik niets beter te doen dan in een noodtempo de bovenste bak er weer op te plaatsen. Snel spoot ik het oxaalzuur wat over de bovenste kamer heen. Ik zeg spoot, omdat ik moet bekennen dat het geen gedoseerd druppelen was. De paniek zat er goed in. Snel de deksel er op en de boel verder maar zo gelaten. Op dat moment was er nog maar in ding wat ik wilde en dat was met mijn grieperige lichaam op de bank gaan liggen, om nog eens te overdenken wat ik nu eigenlijk allemaal had gedaan en wat er nu eigenlijk was gebeurd.

de uiteengetrokken tros

Mijn vriendelijke ”mentor” Maap had niet veel woorden nodig om me te laten beseffen wat ik gedaan had. Ik had mijn tros bijen in tweeën gerukt. Stom, stom, stom. Die gedachte had ik gehad, maar daar had ik niets mee gedaan, ik was domweg verder gegaan met de opmerking van Wur in mijn hoofd; dat ik beide bakken moest behandelen. Natuurlijk had ik beter moeten weten en met een lampje moeten kijken waar mijn tros zat en dan vanaf de bovenste bak moeten druppelen. Wat men bij Wur mogelijk bedoeld is: indien je volk in tweeën is verdeeld, waarbij een tros in de bovenste en een tros in de onderste kamers hangt, moet je beiden bakken behandelen. Dat had ik niet begrepen. Maap’s opmerking had me nog maar even gebeld, was als mosterd na de maaltijd. Tja, had ik dit maar gedaan. Het was me allemaal uitgelegd, ik had beter moeten weten, maar helaas werkte het hoofd even niet mee. Mocht ik dit jaar weer naar een bijeenkomst gaan en ze vragen naar mijn aller grootste blunder, dan heb ik er nu een te vertellen. Wel jammer dat dit mogelijk ten koste is gegaan van vele bijen, dit schuldgevoel moet slijten. Ik wacht nu met spanning het voorjaar af en ik hoop dat mijn volk alles overleefd heeft en ik mijn koningin niet geplet heb.