Op 8 maart 2014 was de jaarlijkse biologische dynamische imker bijeenkomst.
De bijeenkomst stond in het teken van de weerbare bij. Een van de sprekers was Jeanne Meijs. Zij heeft zich gebogen over de lezing die Steiner gaf op 24 september 1919. Wat zei Steiner nu eigenlijk bij deze lezing?
Volgens Jeanne zei Steiner dat je niet op een precieze kille wijze moet bezig zijn. Niet op een koude en efficiënte wijze, bijvoorbeeld zoals bij de film Vanishing of the bees. Maar ook dat je niet alleen maar bezig moet zijn met het maken van mooie plannen, terwijl je vergeet je bijen in te winteren. Het is niet de bedoeling dat je zo met je bijen bezig bent dat je niet meer met je beide benen op de grond staat.
Als Steiner zegt; Pas het oude beginsel toe, gaat dit over wat de mens altijd geweten heeft en op een nieuwe manier weer toepast. Verder zegt Steiner; de geest is nooit zonder de materie, materie nooit zonder de geest
Wanneer ik de lezing bekijk, met de uitleg van Jeanne erbij, dan begrijp ik dat Steiner hier zegt dat je datgene wat je doet, moet doen met liefde en betrokkenheid. Waarbij je één bent met hetgeen je bewerkt ofwaar je mee samenwerkt. Dat je hier als imker een verbinding maakt met je Imme. Dat je naar je imme kijkt en aan hen vraagt wat willen jullie? Dat je vraagt wat wil je worden ( en daar uiteraard naar handelt). Dat je hier een verbinding maakt van geest tot geest. Dat je hier doet wat goed is voor de ander. Van hieruit kom je tot weerbaarheid. Waar je weer terug bent bij de weerbare bij.
 |
| foto van Ed Boele, kaasspeciaalzaak |
Hiermee kan ik een mooi bruggetje slaan naar de documentaire die getoond werd. https://www.youtube.com/watch?v=DoiTa7zmlWU
Dansen met gehoornde dames. Deze film roept iets in je op. De film gaat over een echtpaar met een melkkoeien bedrijf, die ongeveer tien jaar geleden hebben besloten dat ze geen antibiotica meer wilden gebruiken. Op dat moment begint de lange zoektocht naar de wijze waarop zij op een natuurlijke manier de melkkoeien kunnen houden, tegen alle stromingen en heersende gedachten in. Als je een voorbeeld wilt hebben hoe het is als je van geest tot geest een verbinding maakt, dan is het hier wel. Boer Jan Dirk van de Voort vertelt dat hij in beelden denkt en dat de koeien dit dan oppikken. Onno Gerritsen vertelt dat hij de documentaire heeft gemaakt, omdat hij er in geloofde, ook tegen alle stromingen en heersende gedachten in. Er was geen geldschieter voor te vinden. Nu wordt de documentaire meerdere keren per week getoond. De meeste mensen die hem gezien hebben zijn er lyrisch over. Begrijpelijk dan ben ik ook. Zelfs in politiek Den-Haag doet de documentaire zijn ding. Heel mooi allemaal, eindelijk een tegenwicht in de koude en kille wereld van vandaag. Wat ik echter niet begrijp is dat het zo moeilijk is om een omslag te maken, naar een andere manier van leven. Hoe komt het toch dat een groot deel van de samenleving vast zit in hun eigen overtuigingen. Ze zitten vast in een economische denkwijze,waarbij geen ruimte is voor andere oplossingen. Overtuigingen als van: dat gaat toch niet, je moet toch inenten, de grond moet bewerkt worden, het onkruid moet weg, je moet het zo doen anders brengt het niet genoeg productie op. Zo kan ik nog wel even doorgaan. De film laat zien dat het anders kan, het is voorbeeld voor anders denkende. Het is een film die hoop geeft. Jan Dirk en Irene van Voort werken vanuit hun gevoel. Zij hebben de stelregel dat alles in de natuur zit en dat de oplossing dan ook in de natuur moet worden gevonden. Zij laten zien hoe je al oude kennis met nieuwe wetenschap kunt combineren. In gesprek met Boer Jan Dirk begreep ik dat de nieuwe generatie meer openstaat voor nieuwe ideeën, zij zijn bereid het oude pad te verlaten. Goed voorbeeld doet volgen. Inmiddels zijn er al dertig boerderijen die gestopt zijn met het geven van antibiotica.
Dansen met gehoornde dames. Deze film roept iets in je op. De film gaat over een echtpaar met een melkkoeien bedrijf, die ongeveer tien jaar geleden hebben besloten dat ze geen antibiotica meer wilden gebruiken. Op dat moment begint de lange zoektocht naar de wijze waarop zij op een natuurlijke manier de melkkoeien kunnen houden, tegen alle stromingen en heersende gedachten in. Als je een voorbeeld wilt hebben hoe het is als je van geest tot geest een verbinding maakt, dan is het hier wel. Boer Jan Dirk van de Voort vertelt dat hij in beelden denkt en dat de koeien dit dan oppikken. Onno Gerritsen vertelt dat hij de documentaire heeft gemaakt, omdat hij er in geloofde, ook tegen alle stromingen en heersende gedachten in. Er was geen geldschieter voor te vinden. Nu wordt de documentaire meerdere keren per week getoond. De meeste mensen die hem gezien hebben zijn er lyrisch over. Begrijpelijk dan ben ik ook. Zelfs in politiek Den-Haag doet de documentaire zijn ding. Heel mooi allemaal, eindelijk een tegenwicht in de koude en kille wereld van vandaag. Wat ik echter niet begrijp is dat het zo moeilijk is om een omslag te maken, naar een andere manier van leven. Hoe komt het toch dat een groot deel van de samenleving vast zit in hun eigen overtuigingen. Ze zitten vast in een economische denkwijze,waarbij geen ruimte is voor andere oplossingen. Overtuigingen als van: dat gaat toch niet, je moet toch inenten, de grond moet bewerkt worden, het onkruid moet weg, je moet het zo doen anders brengt het niet genoeg productie op. Zo kan ik nog wel even doorgaan. De film laat zien dat het anders kan, het is voorbeeld voor anders denkende. Het is een film die hoop geeft. Jan Dirk en Irene van Voort werken vanuit hun gevoel. Zij hebben de stelregel dat alles in de natuur zit en dat de oplossing dan ook in de natuur moet worden gevonden. Zij laten zien hoe je al oude kennis met nieuwe wetenschap kunt combineren. In gesprek met Boer Jan Dirk begreep ik dat de nieuwe generatie meer openstaat voor nieuwe ideeën, zij zijn bereid het oude pad te verlaten. Goed voorbeeld doet volgen. Inmiddels zijn er al dertig boerderijen die gestopt zijn met het geven van antibiotica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten