geduld is een schoone zaak

Zo'n twee jaar geleden besloot dat ik een cursus bijenhouden wilde volgen. Op diverse plaatsen in het land is het mogelijk om deze cursus te volgen. Meestal begint de cursus rond februari. Men begint met wat theorielessen en hierna beginnen, als het weer warm genoeg is, de praktijklessen. De groep is vaak maximaal 18 tot 20 leerlingen. Je werkt samen rond een bijenkast. Ik wilde de cursus graag volgen te Boskoop.
Helaas bleek de cursus van 2010 al vol te zijn, waarna ik me direct heb aangemeld voor de cursus van 2011. Het eerste wat ik op de cursus leerde was: Soms zit het mee, soms zit het tegen. Als je bijen houdt, of wilt gaan houden, loopt alles altijd anders dan gepland. Beter gezegd, het valt haast niet te plannen. Volgens www.nu.nl was er in 2011 geen maand “normaal”. De vrieskou was laat in 2011. De zomer was nat en het warme weer hield lang aan. Dit betekende voor mijn bijencursus dat ook niets liep, zoals het was gepland. De eerste praktijklessen waren te koud om de kast te openen. Toen we doppen moesten breken, waren we de koningin al kwijt. Vermoedelijk was zij met een voorzwerm reeds uitgevlogen.

Ik had wat bijenkasten tweedehands overgenomen en zou deze schoon maken en van een nieuw likje verf voorzien. Door omstandigheden lukte dit in het voorjaar niet, dus zou ik mijn bijenvolk na mijn vakantie ontvangen. Al snel bleken sommige delen van de bijenkasten vermolmd te zijn. Ik kon ik deze vermolmde delen terugbrengen naar de imker die me een volk beloofd had. De bewuste imker was echter met vakantie en had de bijen in augustus al ingewinterd. Volgens deze imker was beter de bijen niet meer te verplaatsen, maar ik hoefde niet te vrezen, volgend jaar zou ik een volkje mogen ophalen.



De winter zette laat in. Toen het begin 2012 eindelijk ging vriezen, zorgde dit ook echt een strenge kou die 15 dagen duurde. Laat nu die koude winter er voor gezorgd hebben dat veel bijen zijn overleden.
Dit voorjaar ben ik er klaar voor. De bijenkasten zijn schoon en geverfd, met acrylverf voor buiten natuurlijk. De honing- en broedramen zijn getimmerd. We hebben een bijenstal met een dakje gemaakt.

Ik had een meevaller. In het dorp had iemand een schutting van geïmpregneerd hout gesloopt, waarvan ik prima hout kon krijgen voor aan de zijkant van de bijenstal. Het groen geworden hout heb ik gereinigd met schoonmaakazijn. Het ziet er weer uit als nieuw. Binnenkort worden er nog wat windschermen geplaatst. Kortom, de bijen kunnen komen.
Maar zoals ik al zei, soms zit het mee en soms zit het tegen. De bewuste imker heeft op dit moment geen volk voor me. Door de grote sterfte is het moeilijk om aan een bijenvolk te komen, alles wat me nu rest is wachten. Maar ik heb een lange adem. Geduld is een schoone zaak, eens zal ik een bijenvolk hebben.


Op de foto boven luister ik, of ik het tuuten van de uitgelopen koningin en het kwaken van de nog niet uitgekomen koningin(en) kan horen. Met dank aan Irene, mijn mede cursist, die deze foto's heeft genomen.